We wczesnych dniach radia amatorskiego radioamatorzy wysyłali odręczny list do swojego kontaktu po udanym połączeniu radiowym. Wszystkie istotne informacje i spostrzeżenia zostały odnotowane w tym piśmie. W procesie tym przyjęto już skróty z telegrafii komercyjnej. Wraz ze wzrostem popularności radia amatorskiego, coraz bardziej powszechna stała się również codzienna komunikacja radiowa. Pisanie długich listów, ze wszystkimi szczegółami połączenia, stało się zatem bardziej pracochłonne i czasochłonne, a listy stawały się coraz bardziej formalne.
Wkrótce zamiast listów zaczęto wysyłać pocztówki z niezbędnymi danymi. W 1916 r. pierwszy potwierdzony sygnał radiowy został wykryty za pomocą kartki pocztowej w USA. Pomysł na pocztówkę szybko znalazł zwolenników i był dalej rozwijany. Zwykłe pocztówki stały się specjalnymi kartami ze znakiem wywoławczym, adresem i innymi polami do wypełnienia – kartami QSL. Od tego czasu karty QSL stały się nieodzowną częścią amatorskiego radia.
Według wielu źródeł, a także oficjalnego nekrologu Brytyjskiego Stowarzyszenia Radioamatorów RSGB, William Edward Frederick Corsham wydrukował pierwszą kartę QSL w styczniu 1922 roku. Corsham był członkiem Amateur Radio Research Association (ARRA) i British Wireless Relay League (BWRL) oraz specjalistą w zakresie operacji radiowych.
Już podczas służby wojskowej miał do czynienia z niemal wszystkimi nadajnikami i odbiornikami radiowymi i lampowymi.
Ale również Don A. Hoffmann z Akron (Ohio) używał pierwszej formy karty QSL już w 1919 roku. Na swoich przyszłych kartach QSL określał siebie jako założyciela „szumu QSL”.
Ponadto, gdy radio amatorskie zostało ponownie zarejestrowane po wojnie, wielu radioamatorów przyjęło sugestię Hoffmanna „Jak zaprojektować kartę QSL”. Propozycja ta pojawiła się w formie listu do redaktora w QST, amerykańskim magazynie dla radioamatorów, pod koniec 1919 roku.
Wraz z postępem technologicznym i rosnącym wykorzystaniem Internetu, pojawiły się również nowe możliwości w dziedzinie krótkofalarstwa.
W 1998 roku powstał eQSL, cyfrowy system, który całkowicie eliminuje karty QSL w ich tradycyjnej papierowej formie i oferuje możliwość wymiany potwierdzeń QSO w formie cyfrowej. W tym procesie dane połączeń radiowych są rejestrowane i porównywane w bazie danych. Jednakże, spektrum amatorskich dyplomów radiowych i informacji potrzebnych do ich zdobycia może być z trudem pokryte przez oprogramowanie, a pomoc użytkowników jest niezbędna do utrzymania danych.
Chociaż karty QSL w formie elektronicznej oferują kilka zalet, nic nie zastąpi nostalgicznej wartości drukowanej karty QSL wypełnionej ręcznie i oczekiwania na jej otrzymanie.
Do dziś karty QSL służą jako formalne potwierdzenie udanej łączności radiowej lub są wymagane przy ubieganiu się o amatorskie dyplomy radiowe… ale czasami także do upiększania ścian.
Wybierz jeden z wielu naszych szablonów kart QSL i zamów online lub zaprojektuj swoje karty całkowicie samodzielnie za pomocą naszego intuicyjnego kreatora kart QSL.
